Scottie

Het heeft lang geduurd voordat ik het 'kunstenaar-zijn' kon vormgeven zoals ik dat nu doe. Lange tijd werd ik gehinderd door controledwang en succesvol willen zijn. Blijkbaar was dat een fase waar ik doorheen moest. Maar het bracht mij steeds verder weg van wie ik eigenlijk behoorde te zijn.

Via allerlei omwegen, hobbels en teleurstellingen ben ik de sprong in het diepe gaan wagen. Ook mede door ontwikkelingen in mijn persoonlijke leven ben ik mijn verlangen naar erkenning en succes opzij gaan zetten, en ben naar mijn hart gaan luisteren. Het bleek dat groots succes (wat overigens niet lukte) helemaal niet bij mij paste, en dat de kunstenaarswereld niet mijn wereld was.

Wat wel bleef was mijn plezier in het maken van kunst, en het verlangen om dit te delen met mensen die er open voor stonden. Kleinschaligheid blijkt de sleutel te zijn, niet alleen letterlijk, maar ook door gewoon heel dicht bij mezelf te blijven. Het is dan ook geen verrassing dat ik tegenwoordig het liefst zo klein mogelijk werk maak.

Ik geloof dat een goede kunstenaar eclectisch werkt, dus stijlen en technieken combineert op een manier zoals dat het beste bij zijn/haar identiteit past. Kunst maken is een verlengstuk van jezelf. “Toon mij uw creaties, en ik zeg u wie u bent”… Daarom is voor mij het kunstenaarschap altijd grotendeels intuïtief, zowel het vormgeven van mijn werk als wat ik ermee doe.

Hierbij laat ik alle verwachtingen los van hoe een kunstenaar zou moeten zijn in algemene zin. Ik draag mijn werk, maar mijn werk draagt ook mij. Het spiegelt mijn blauwdruk, en navigeert mij door het leven. Het proces is altijd in-wording… Maar door te luisteren naar innerlijke signalen, gevoel en intuïtie, kom ik altijd precies daar waar ik wezen moet…

Scottie🧡